پيرزن مسافركش

شب قبل از ميدان وليعصر رد مي‌شدم كه پيرزني اول ميدان از من پرسيد: "ونك ميري آقا؟" ابتدا فكر كردم مسافر است و از اينكه تاكسي پر نشده و معطل مانده ناراحت و هر طور شده مي‌خواهد دو سه مسافر جور كند و زودتر به مقصد برسد. كمي بعد ديدم نخير! اين طور نيست و اين بنده خدا راننده پيكان است و دارد مسافركشي مي‌كند.
زن جوان مسافركش ديده بودم اما تا به حال پيرزن نديده بودم. بنده خدا سن مادربزرگم را داشت. با اين سن و سال داشت يك لقمه نان حلال درمي‌آورد. او بايد الان مثل خيلي از هم سن و سال‌هاي خودش در پاركي نشسته باشد و استراحت بكند. راستش وقتي از من سئوال كرد خجالت كشيدم. كمي جلوتر رفتم و سريع دوربينم را آماده كردم. عكس در آن نور كم، جواب نمي‌داد به همين خاطر گفتم با دوربين فيلم‌برداري‌ام چند ثانيه‌اي ازو فيلم بگيرم. البته مشكل بود بدون مونيتور. نمي‌خواستم بفهمد كه فيلم مي‌گيرم. دوربينم را در دو دستم جلوي سينه گرفتم و شروع به ضبط كردم. به همين علت اگر فيلم با تكان خوردگي همراه است بايد ببخشيد. البته فيلم را تا آنجا كه مي‌توانستم فشرده كردم كه چهره اين بنده خدا زياد مشخص نباشد. بسيار انسان پاك و زحمتكشي بود.

.

......................
پي‌نوشت:
* مهشيد خانم عزيز، اولا او يك انسان شريف است كه با شرافت زندگي مي‌كند و مطمئنا هيچ‌گاه نمي‌خواهد شرمنده كسي باشد كه اين چنين آشكارا كار مي‌كند. همان طور كه در ويدئو هم ديديد، پيرزن بي‌هيچ رودربايستي مردم را صدا مي‌زد. باكي هم نداشت. اين از اين. اما درباره حريم خصوصي كه عنوان كرديد، بايد خدمتتان عرض كنم كه شما با اين حساب تمام فعاليت‌هاي خبري را زير سئوال مي‌بريد. يعني هيچ كس حق ندارد از مشكلي در جامعه تصويربرداري كند. چه مثبت چه منفي. در هر صورت اصول اخلاقي زير پا گذاشته مي شود!

خانم عزيز! من از يكي از دردهاي جامعه ايران تصويربرداري كردم. راستش ماجراي ما هم شده همان ماجراي پدر و پسر و الاغ...

توصيه مي‌كنم كمي بيشتر تصوير و عكس خبري از خبرگزاري‌ها ببينيد تا با مسائل بيشتر آشنا شويد.

* ضمنا هاله جان! من تا آنجا كه توانستم سعي كردم او را از نيم رخ بگيرم و فايل ويدئو را هم تا مي‌توانستم فشرده كردم كه كيفيتش بيايد پائين. قصد من تنها نشان دادن فقر است كه زني را وادار كرده كه با اين سن و سال با ماشين كار كند.

هاله جان! به چه شكل ديگري مي‌توانم درد جامعه‌ام را نشان دهم؟ آن از روزنامه‌مان كه رسما كارمند دولت شده‌ايم و اين هم از اينترنت كه...
* هاله جان! شايد با بيش از صد سوژه اينچنيني برخورد كرده‌ام و در اين باره تجربه كافي دارم. به محض اينكه سوژه متوجه دوربين مي‌شود، اگر رضايت هم بدهد، ديگر آن سوژه اوليه نيست. ديگر خودش نيست. من از اين جهت نگذاشتم بفهمد كه اگر مي‌فهميد، ديگر خودش نبود. مي‌خواست نقش بازي كند. آنوقت آن چهره واقعي سوژه ضبط نمي‌شد. تبديل مي‌شد به يك هنرپيشه. از اين جهت بود كه نگذاشتم بفهمد.