Saturday, June 17, 2006

باخت ديگر ايران و سرخوردگي جوانان

تنها يك گل كمتر از پيش‌بيني‌ام دريافت كرديم. مثل روز برايم روشن بود اين باخت. چون انتظار بيش از اين نداشتم، به همين خاطر اصلا غمگين نيستم. واقعيت را از قبل قبول كرده بودم. از ابتدا هم در اندازه جام جهاني نبوديم. تيمي پير و پرمدعا و ناهماهنگ با يك مربي شارلاتان و بي‌سواد. به راستي چقدر پررو ست اين برانكو. در كنفرانس مطبوعاتي بعد از بازي عنوان كرده كه تيم ايران بازي پاياپايي داشت. نمي‌دانم آنوقت چطور تنها سي‌درصد توپ را از كل بازي در اختيار داشتيم طبق نظر فيفا. اين شارلاتان[برانكو] مجدد در اين بازي هم گفته كه قصد تعويض داشته اما وقتي دكو گل زد، تمام نقشه‌هايش بر باد رفته است؛ همين حرف را نيز بعد از بازي با مكزيك زد.
همان طور كه گفتم ناراحت نيستم از اين باخت، اما راستش نگرانم براي بعد از جام‌جهاني. حسابي مردم و فوتباليست‌هاي جوان ايران سرخورده خواهند شد. تمام جواناني كه به نوعي در حق‌شان ظلم شد و يا دعوت نشدند و يا نيمكت‌نشين محض شدند تا بيكارهايي همانند مهدوي‌كيا و هاشميان و زندي تور جام‌جهاني شان خراب نشود. در اين دوره هم ديديم كه آقاي گل ليگ برتر كامل روي نيمكت نشست تا نشان‌مان دهد كه در ايران شايسته سالاري معنا ندارد، حتي در ورزش.
مطمئنا ليگ آينده فوتبال ايران هم متاثر از اين نتايج ضعيف افت بسيار خواهد كرد. جوانان تا مدت‌ها رغبتي به حضور در ميادين فوتبال نخواهند داشت و خيلي سخت خواهد بود تماشگران را كشاندن به ورزشگاه‌ها و گرم كردن ليگ فوتبال. متاسفانه دار و دسته علي دايي بدجوري بازيكنان نسل عنايتي را سوزاندند. حتم دارم افكار عمومي دادكان را نخواهد بخشيد بخاطر ضربه‌اي كه در اين چند سال گذشته به فوتبال ايران زد.