شروعي مجدد

دوم خرداد1385
بعد از مدت‌ها دوري از دنياي مجازي، بازگشتش هم سخت است و هم براي من كه يك بار گفته بودم كه ديگر بازنخواهم گشت دشوار. ولي خب راستش به اين نتيجه رسيدم كه امروزه نداشتن وبلاگ و از وبلاگ نويسي خارج شدن، يعني از دنيا بي‌خبري و قطع ارتباط با ديگران. اين پديده قرن حاضر چنان ما را دربرگرفته كه رهايي از آن ممكن نيست. هر كس در آن افتاد، خروجش به نظرم غير ممكن است ديگر. البته ممكن است همانند من، كسي مدتي را گوشه‌نشيني كند و دور از هياهو را ترجيح دهد، اما به نظرم اين موقتي خواهد بود.

قصد دارم در آينده درباره اين مدت كه از دنياي وبلاگ‌ها دور بودم، مفصل بنويسم كه در زندگي شخصي‌ام بعد از آنكه وبلاگ دومم را هم تعطيل كردم، چه‌ها بر سرم آمد. اما خب براي اولين پست مي‌خواهم به دوستان قديمي وبلاگي‌ام بگويم كه نه تنها ديگر با اسم مستعار نمي‌نويسم [كه از ابتدا اين كار را نمي‌پسنديدم] و همانند وبلاگ اول مي‌خواهم با اسم خودم حضور داشته باشم، بل قصد دارم اين وبلاگ را به عنوان وبلاگي ثابت در دنياي مجازي نگاه دارم. روز دوم خرداد را هم براي شروع مجدد انتخاب كردم؛ به ياد تمام شور و شوقي كه روز دوم خرداد سال 76 به تولد جنبش اصلاحات داشتيم كه سرانجام اين شور به دست اغلب مشاركتي‌ها و مجاهدين انقلابي [امثال رضا خاتمي‌ها و بهزاد نبوي‌ها] مرد؛ اما با تمام اين تفاصيل اميد به آينده همچنان در وجودم مانده است؛ اميد به‌علاوه تجربه از گذشته و درك بيشتر واقعيت‌هاي جامعه و به همين خاطر وبلاگ نويسي را مجدد شروع كردم.